So dwi'n canslo fy holl gynlluniau, er mwyn mynd i gig olaf Meic Stevens, a hynny yn Llanrwst. Mae Meic yn gadael gwlad y gân, yn rhoi ei gitâr yn y to, ac yn ymfudo i Ganada i briodi.
Wythnos yn ddiweddarach a 'dw i'n gorfod gwrthod shiffts gwerthfawr yn y dafarn leol i fynd i weld gig olaf un Meic Stevens... yng Nghaerdydd.
Fis yn ddiweddarach, a dwi fod adre yn dathlu'r Nadolig, ond dwi'n penderfynu dreifio 100 milltir i Gaerfyrddin i weld gig olaf arall Meic Stevens.
Mae o on form go iawn. Mae o'n wych. Mae o'n canu ei holl glasuron. Mae o'n chwerthin, mae o'n anghofio ei eiriau, mae o'n insultio Huw Ceredig. Dwi mor falch mod i wedi gneud cymaint o ymdrech i weld gig olaf un Meic Stevens. Mi alla i ddeud wrth blant fy mhlant fy mod i yno, a fod gen i lun i brofi'r peth.
Hwyl fawr 'rhen arwr.
Dwi'n gweithio yn y dafarn leol. Dwi'n cael neges destun ar fy ffôn lôn yn gofyn lle ydw i. Mae'r negeswr ym Mhwllheli - yn gig olaf Meic Stevens. Go iawn y tro yma.
------------
Mae misoedd wedi pasio bellach, mae 'rhen Meic yn bownd o fod yng Nghanada erbyn hyn?
Dwi dal yn ddi-waith. Dwi'n penderfynu cychwyn tribute act i Meic Stevens.
Dwi'n hysbysebu fy hun fel dynwaredwr. Dwi'n gwneud posteri, ac yn eu sticio i goed hefo pinnau bawd.
O fewn wythnos, mae gen booking.
Dwi'n cadarnhau - gan ofyn am daliad o flaen llaw. Am y tro cyntaf ers erioed, mae gen i bres yn y banc, grêt.
Mae noson y gig yn cyrraedd, a dydw i ddim yn mynd. Mae'r trefnwr yn wyllt gacwn. Ond dwi'n esbonio fy mod i yn trio cadw'r act mor debyg â phosib at y gwreiddiol, ac felly mod i ddim yn gallu sicrhau fy mod i am droi fyny i bob un gig. Mae'r trefnwr yn dal i fod yn flin, ond all o ddim gwneud dim byd am y peth. Mae o'n gwybod mai fi sydd yn iawn.
Yr ail gig, dwi'n penderfynu mynd. Dwi'n mynd a'm sbectols haul a'm potel o win hefo fi. Dwi'n sefyll o flaen y gynulleidfa hefo hen gitar yn rhegi ar y dyn sain. Mae o'n taflu glas peint at fy mhen. Dwi'n dycio. Dwi'n sylwi mai nid dyn sain ydio - dwi'n chwarae gig acwstic, a dwi heb blygio'r gitâr mewn i ddim byd. Old habits die hard. Dwi'n camdreiglo fy ffordd drwy dameidiau o ganeuon gwych. Dwi'n cael llond bol a mynd adre cyn diwedd y set.
Dwi'n cael gwahoddiad i chwarae yn gig nos Sadwrn olaf yr Eisteddfod ym Maes B. Mae nhw'n deud mod i ddim yn headlinio. Dwi'n gandryll. Sut ar wyneb y ddaear all unrhyw un chwarae ar ôl Meic Stevens? "Dim Meic Stevens wyt ti", medde nhw. Nage...? Erbyn hyn dwi wedi cychwyn gwisgo'r wig brith i ngwely, a gwisgo sbectols haul hyd yn oed yn y nos.
Dwi'n cael strancs, a gwrthod chwarae hyd nes iddyn nhw fy ngadael i i headlinio. Mae nhw'n deud fod ganddyn nhw rhywun gwell a phwysicach i headlinio'r noson.
"Pwy?" medde fi yn gandryll.
"Allwn ni ddim dweud" meddw nhw. "Mae o'n sypreis."
Y blydi Moniars fyddan nhw, bownd o fod. Neu Huw Chiswell.
Ond ar ôl bod yn styfnig am ychydig ddyddiau dwi'n rhoi give up. Dwi angen y pres. Dwi'n cytuno i chwarae ym Maes B.
Maes B. Nos Sadwrn. Mae Gwibdaith Hen Frân newydd orffen canu am eu wilis.
Dwi'n camu ar y llwyfan. Dwi'n canu. Dwi'n swnio fel Meic Stevens. Dwi'n dda. Dwi'n gwneud ymdrech i blesio'r gynulleidfa. Erbyn y diwedd, dwi'n dechrau teimlo fel mai fi ydi Meic Stevens. Mae'r gynulleidfa yn ymateb yn dda. Yn gweiddi "Bobby Sands! Merch o'r Ffatri Wlan!" Dwi'n eu hanwybyddu nhw.Dwi'n insultio Huw Ceredig, am laff. Dwi'n gorffen y set.
Dwi'n aros yn eiddgar i weld pwy ar wyneb y ddaear allai fod headlinio ar ôl y sioe wych 'dw i newydd ei rhoi i'r dorf. Mae'r golau yn mynd i lawr, mae ffigwr bychan yn cerdded yn fusgrell ar y llwyfan. Mae'r dorf yn mynd yn boncyrs. Dwi erioed wedi clywed y ffasiwn gymeradwyaeth i neb. Dwi'n craffu drwy'r tywyllwch, ac mae'r golau yn codi...
MEIC STEVENS ydio! Myn cacen i, RO'N I'N MEDDWL DY FOD DI YNG NGHANADA!
